oznaczenia na metce odzieżowej

Tłumaczenia w kontekście hasła "poprawność oznaczenia" z polskiego na angielski od Reverso Context: Poprawność oznaczenia produktów w trakcie procesu produkcyjnego lub logistycznego jest jednym z czynników niezawodnego przekazania produktów do kolejnego etapu lub do klienta końcowego. Nie ma się jednak co dziwić, jeżeli stawiamy na jakość i długi czas użytkowania musimy liczyć się z tym, że zakup dywanu nie będzie małym wydatkiem. Wspomniana gęstość dywanu również posiada swoje oznaczenia na metce. Gładkie, tkane maszynowo dywany mają zazwyczaj od 250-500 tysięcy do miliona pęczków na metr kwadratowy. Symbole na metce zawierają również wskazówki dotyczące suszenia prania. Przekreślony kwadrat oznacza, że nie wolno suszyć tej rzeczy w suszarce. Jeżeli widzimy przekreślony kwadrat, to wiemy, że ubrania nie wolno suszyć. Kwadrat z łukiem to góry to informacja, że pranie należy suszyć rozwieszone. Za pomocą odzieżowego kolektora danych podłączonego do systemu sklepowego i z załadowaną pamięcią bazy towarowej można sprawdzać i korygować ceny towarów na półkach. Drukowanie etykiet. Gdy podłączymy kolektor danych do przenośnej drukarki (bezprzewodowo lub kablem USB), możemy poprawiać i drukować etykiety z odpowiednią ceną. Praktyczny przewodnik po rękawicach ochronnych. Nie musisz już błądzić po Internecie, żeby rozszyfrować oznakowania na rękawicach ochronnych. Zebrałam wszystko w jednym miejscu i przygotowałam praktyczny przewodnik po rękawicach ochronnych. Przewodnik zawiera najczęściej stosowane rękawice w zakładach przemysłowych. nonton film fifty shades of grey 2015 subtitle indonesia filmapik. Oznaczenia na metkach odzieżowych – zasady Oznaczenia na metkach odzieżowych oraz tych dołączonych do wszelkiego rodzaju wyrobów tekstylnych nie mogą przyjmować dowolnej formy. Istnieją zasady, które dokładnie określają, co powinno znaleźć się na metce. Osoba, która zakupi taką rzecz powinna dokładnie wiedzieć z jakich materiałów została wykonana oraz jak ją pielęgnować, by przez lata pozostała w dobrym stanie. Zasady znakowania wyrobów tekstylnych Zgodnie z zapisami ustawy producent lub dystrybutor towarów ma obowiązek oznakowania produktu nazwą produktu oraz nazwą przedsiębiorcy i adresem firmy. Metka ubrania musi więc zawierać nazwę producenta (markę) oraz informacje o miejscu wykonania produktu. Zwykle na metce znajdziemy napis „made in…”. To jednak nie wszystko. Na wyrobach tekstylnych muszą pojawić się informacje o składzie surowcowym oraz sposobach konserwacji. Oznakowanie produktu musi zawierać zatem nazwy włókien tekstylnych i ich udział procentowy, a także przedstawiony w formie graficznej (choć nie tylko) sposób konserwacji produktu. Na metce może pojawić się również znak handlowy informujący o jakości produktu, co spotyka się szczególnie często na produktach wykonanych w Polsce. Oznaczenia na metkach – symbole ostrzegawcze Sposób konserwacji wyrobów tekstylnych najczęściej określają symbole ostrzegawcze. Cały system został opisany w normie PN-EN ISO 3758:2006 Tekstylia – System oznaczania sposobu konserwacji z zastosowaniem symboli. Oznaczenia na metkach możemy podzielić na kilka grup: symbole prasowania, symbole prania, symbole prania chemicznego, symbole suszenia, symbole bielenia. Na metce znajdziemy informację na temat tego, czy produkt można prasować, a jeśli tak, to w jakiej temperaturze. Inne symbole sugerują temperaturę prania, pranie ręczna bądź automatyczne oraz konieczność zachowania ostrożności podczas prania. Jeszcze inne informują, czy produkt można czyścic chemicznie i w jakich środkach oraz jak powinno przebiegać suszenie. OZNACZENIA METEK NA ODZIEŻY I POŚCIELI. KROK PO KROKU. Kupując nowe ubrania, pościel czy ręczniki chcemy, aby jak najdłużej zachowały one swój kolor i wyglądały „jak nowe”. Aby tak się stało warto stosować się do oznaczeń na metce przy każdej z tych rzeczy. Jednak czy każdą ikonkę odczytujemy prawidłowo? Poniżej spis oznaczeń, z którymi możemy się spotkać na metkach z ilustracją i wyjaśnieniem. Symbole z miską wody nawiązują do określonych wymogów prania (lub zakazu prania) tkanin. Od lewej oznaczenie bezwzględnie zakazuje prania. Ikona z ręką wskazuje na możliwość prania ręcznego. Symbole z wartością cyfrową oznaczają w jakiej temperaturze maksymalnej można prać tkaniny w pralce, aby nie straciły na jakości. Przy ostatniej ikonie zauważyć możemy jeszcze pionową linię, która oznacza, że należy wybrać program delikatny do wyprania danej tkaniny. Kolejno ikony z żelazkiem pozwalają lub zakazują prasowania określonych tkanin i materiałów. Przekreślone żelazko to bezwzględny zakaz prasowania. Wysoka temperatura podczas prasowania może nieodwracalnie zniszczyć prasowany materiał. Ikony z jedną, dwiema bądź trzema kropkami oznaczają wysokość maksymalną do prasowania: kolejno od lewej max temp. 110, 150 oraz 200 stopni. Coraz częściej zamiast ręcznego suszenia na stojących i zabierających miejsce w domu suszarkach korzystamy z urządzeń mechanicznych. Jednak nie każdy materiał nadaje się do mechanicznego suszenia. Jeżeli na metce zauważycie ikonę pierwszą – przekreśloną suszarkę oznacza to, że materiał może nie wytrzymać mechanicznej temperatury suszenia. Pozostałe dwie ikony wskazują na moc suszenia. Jedna kropka to suszenie delikatne, dwie natomiast to standardowy program suszenia prania. Te dwie powyższe ikony również nawiązują do suszenia ubrań. Jednak wskazują one na suszenie starą metodą. Pierwsza oznacza, że pranie należy rozwiesić do wysuszenia. Druga natomiast sugeruje suszenie rozłożonego, nie wiszącego, prania. Ostatnią już kategorią ikon jakie możemy znaleźć na metkach są symbole dotyczące prania chemicznego oraz używania środków wybielających. Pierwsza ikona pozwala na pranie tkanin środkami chemicznymi. Druga natomiast bezwzględnie tego zakazuje. Ostatni symbol wskazuje na kategoryczny zakaz prania tkanin na mokro. Gdy widzimy oznaczenia P lub F wskazują one na konieczność oddania tkaniny do profesjonalnej pralni chemicznej. Przekreślony trójkąt wskazuje na zakaz używania wybielaczy podczas prania. Druga ikona natomiast dopuszcza wybielanie tlenowe, czyli bez użycia chloru. Mamy nadzieję, że artykuł będzie pomocny i wasze tkaniny będą zachowywały swoją jakość i intensywny kolor przez długi czas. Powszechną praktyką na rynku jest umieszczanie na metkach produktów tekstylnych infografiki dotyczącej sposobu ich konserwacji, która bazuje na następujących symbolach: Dzięki nim kupujący wie, w jaki sposób dbać o odzież, aby służyła jak najdłużej. Jest to szczególnie istotne w dzisiejszych czasach, w których przemysł odzieżowy stara się neutralizować swój wpływ na środowisko. Umieszczanie przez producentów łatwych do odczytania symboli i stosowanie się do nich przez konsumentów ma niezaprzeczalny wpływ na ochronę środowiska. Czytaj więcej Mimo że brak jest przepisów prawnych nakazujących stosowanie tych symboli, stały się one standardem w zasadzie na całym świecie. Można to zawdzięczać przede wszystkim Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO), która wypracowała normę dotyczącą systemu oznaczania sposobu konserwacji tekstyliów z zastosowaniem ww. symboli. Zarejestrowane symbole Co może jednak zdziwić niejednego przedstawiciela branży odzieżowej, symbole konserwacji tekstyliów są chronione jako znaki towarowe. Uprawnionymi do nich są GINETEX (Groupement International d'Etiquetage pour l'Entretien des Textiles, fr. Międzynarodowa Grupa Etykietowania Tekstyliów) i COFREET (Comité Français de l'Étiquetage pour l'Entretien des Textiles, fr. Francuski Komitet ds. Znakowania Tekstyliów). Co istotne dla poniższych uwag, symbole zaczęły być używane na rynku już w latach 60. Tymczasem pierwsze ich zgłoszenia do ochrony jako znaków towarowych pochodzą z końca lat 70. i początku lat 80. W 1990 r. GINETEX i COFREET wyraziły zgodę na stosowanie tych symboli w normach ISO. Zakres ochrony Znaki GINETEX są chronione w zasadzie na terytorium całej UE, a także w wielu krajach poza nią. Jedyne kraje UE, które odmówiły rejestracji symboli jako znaków, to Chorwacja i Hiszpania. Symbole te są chronione również w Polsce jako znaki międzynarodowe. Zakres ochrony znaków towarowych GINETEX nie jest jednolity w poszczególnych krajach. W niektórych znaki GINETEX zostały zarejestrowane w klasach towarowych (np. dla odzieży, zabawek, obuwia, produktów tekstylnych itp.), a w innych tylko w klasach usługowych (np. dla świadczenia usług informacji i doradztwa w zakresie konserwacji tekstyliów i wyrobów włókienniczych). W Polsce znaki GINETEX są chronione tylko w klasach usługowych (37, 40, 41 i 42). Żądanie opłat licencyjnych GINETEX żąda uiszczania opłat licencyjnych za korzystanie ze swoich znaków, tj. np. za umieszczanie ich na metce wszytej do odzieży. Czy słusznie? W pierwszej kolejności wątpliwe jest, czy producent odzieży umieszczający symbole na metce używa ich do oznaczania jakichkolwiek towarów lub świadczenia jakichkolwiek usług w charakterze znaku towarowego. Znaki GINETEX wydają się być ponadto podatne na unieważnienie z uwagi na ich opisowy charakter. Znaki te składają się bowiem wyłącznie z elementów służących w obrocie do wskazania w szczególności rodzaju usług, których znak dotyczy – tj. usług informacji o sposobie konserwacji tekstyliów. Innymi słowy, na datę zgłoszenia znaków do rejestracji same w sobie stanowiły one informację, którą przekazywały. Co więcej, już w momencie zgłoszenia znaków GINETEX do rejestracji na rynku istniała utrwalona praktyka handlowa, która pozbawiła to oznaczenie dostatecznych znamion odróżniających w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego. Symbole GINETEX pierwotnie były co prawda fantazyjne, ale wskutek równoległego używania ich przez wielu przedsiębiorców w odniesieniu do określonych towarów/usług utraciły w percepcji docelowego kręgu odbiorców zdolność odróżniającą jeszcze przed datą zgłoszenia do rejestracji. Jeżeli nawet na datę zgłoszenia znaków GINETEX miały one jeszcze zdolność rejestracyjną, to na skutek zaniedbań GINETEX związanych z brakiem skutecznej ochrony swoich symboli obecnie stały się w obrocie zwyczajowymi oznaczeniami, powszechnie używanymi na rynku. Symbole te są używane nie tylko przez podmioty spełniające normy ISO, ale również przez innych przedsiębiorców. Doszło więc do ich degeneracji co najmniej w części klas. Używanie rzeczywiste Co więcej, trudno uznać, aby znak GINETEX był używany w sposób rzeczywisty dla oznaczania towarów, dla których został zarejestrowany (tj. dla odzieży, obuwia i wszelkich pozostałych tekstyliów). Tymczasem prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek nieużywania znaku w sposób rzeczywisty w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat po dniu wydania decyzji o rejestracji znaku. Przez używanie rzeczywiste rozumie się używanie danego oznaczenia w charakterze znaku towarowego, czyli w jego podstawowej funkcji oznaczenia handlowego pochodzenia towarów lub usług. Trudno uznać, aby znaki GINETEX były używane na odzieży czy innych tekstyliach dla wskazania pochodzenia tych towarów od GINETEX. Wręcz przeciwnie, takie towary są najczęściej oznaczone znakami towarowymi ich producentów. Znaki GINETEX są zazwyczaj umieszczane w miejscach mało widocznych i nie są odbierane jako identyfikujące ich pochodzenie. Zdaniem autorki Sylwia Stepaniuk-Cieśla Senior Associate, adwokat w ROA Rasiewicz & Associates Niniejsza sprawa jest dowodem na to, że sama rejestracja znaku towarowego nie wystarczy dla jego ochrony. GINETEX nie zadbał o skuteczność ochrony swoich symboli na rynku. Gdyby ISO (lub podmioty certyfikujące według norm ISO) pośredniczyło w zawieraniu umów licencyjnych lub pobieraniu opłat licencyjnych na rzecz GINETEX z tytułu korzystania ze znaków, sytuacja prawna GINETEX byłaby mocniejsza. Przemawiałoby to za uznaniem, że GINETEX dołożył starań, aby chronić swoje znaki. GINETEX powinien był również aktywnie zwalczać naruszenia swoich znaków. Strategia rejestracyjna znaków towarowych przyjęta przez GINETEX utrudnia jednak prowadzenie przeciwko niemu postępowań zmierzających do unieważnienia lub stwierdzenia wygaśnięcia jego znaków. GINETEX rejestrował swoje znaki lokalnie (krajowo) i międzynarodowo (przez WIPO). Żaden z jego znaków nie jest znakiem unijnym. Powoduje to, że producent odzieży działający np. na trzech rynkach europejskich, w których znaki GINETEX są chronione, będzie musiał wszcząć niezależne postępowania w trzech jurysdykcjach, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Zdecydowanie podnosi to koszty takich działań. Biorąc przy tym pod uwagę wysokość opłat licencyjnych żądanych przez GINETEX, atakowanie znaków GINETEX odrębnie przez poszczególnych przedsiębiorców stosujących jego symbole może być nieopłacalne biznesowo.

oznaczenia na metce odzieżowej