owczarek niemiecki agresja do ludzi

Owczarek anatolijski jest też psem bardzo nieufnym, zarówno do obcych ludzi, jak i innych psów znajdujących się w otoczeniu. Nigdy jednak nie atakują bez wyraźnego powodu oraz poprzedzającego ostrzeżenia. Ogólnie rasa ta jednak jest opanowanym i łagodnym towarzyszem swojej rodziny. Dog z Majorki (pies z Majorki) - waleczny pies Owczarek niemiecki, dlugowlosy 6 miesiecy Rodowód Info pod numerem ***** Owczarek niemiecki - szczeniak. 1300 zł . Buk 30 Owczarek niemiecki potrzebuje dużo ruchu (szczególnie biegania, ćwiczeń sprawnościowych i spacerów bez smyczy), co sprawia, że nauka posłuszeństwa jest niezbędna. Nieszkolone (lub źle wyszkolone) psy mogą być agresywne, lękliwe i nerwowe, co może spowodować negatywne konsekwencje dla ludzi. Zawsze należy jednak należy Owczarek niemiecki agersja ze strachu? problem narasta By Kocurkotka May 10, 2014 in Agresja. Share Agresja u psa może mieć wiele przyczyn. Zapraszamy do nowej serii, w której będziemy rozwiązywać problemy Waszych psów. Na początek bolączka bardzo wielu z W nonton film fifty shades of grey 2015 subtitle indonesia filmapik. Półtorej roku temu mój mąż kupił mi owczarka niemieckiego. Nie był to pies z rodowodem niestety, ale bardzo nam zależało na tej właśnie rasie. Zdecydowaliśmy sie na naszą sarcie, gównie dlatego, że bylam w ciąży i oboje z meżem bardzo chcieliśmy, aby nasz mały synek wychowywał sie właśnie z asystą zaufanego czworonoga. Wszystko ukladało sie wspaniale, piesek rósł, nasze maleństwo też i właściwie nie mialam żadnych zastrzeżeń. Ważne jest w tej historii to, że w domu był też inny pies - kundelek, prawie 14-letni. Przez cały czas - aż do fatalnego poniedziałku to własnie ten kundelek "rządził" w domu. Owczarek, choć prawie trzy razy wiekszy z jakimś dystansem i szacunkiem sie do drugiej suczki odnosił. Nie raz było tak, że sarcia zapraszała "staruszke" do zabawy, ale ta potrafiła na nią warknąć, a nawet ugryźć i nic z tej wspólnej zabawy nie wychodziło. Sarcia nie raz spędzała czas przy naszym synku. Wprawdzie wolala biegać po działce dookoła domu, ale czasem przychodziła też do domu i albo odpoczywała, albo kręcila sie przy naszym synku. W poniedzialek, około 10 rano usłyszalam paniczny krzyk mego brata. Prędko wybiegłam na podwórko, a tam zobaczylam makabryczna scenę. Sarcia szarpała naszą "staruszkę" za szyję. Prędko do niej podbiegłam, a ona spokojnie ja pusciła i odeszla. Niestety stara sunia byla bardzo poturbowana. Bylam przekonana, że sytuacja jest uspokojona, wróciłam do domu, bo synek zaczął plakać. Chcialam go wziąć i zadzwonić po weterynarza. Niestety nie zdążyłam, bo moj brat znów zaczął krzyczeć. Sara znów zaatakowala bezbronną staruszkę. Nie pomogla obecność brata, bo sara słucha tylko mnie i gdy wróciłam do domu, ona znów rzuciła się suni do gardła. Tym razem nie bylo już co zbierać ze staruszki, choc sara znów puścila ja, gdy do nich podeszlam. Brat zabrał staruszke do garażu, a ja zamknęłam sarę w kojcu i pobieglam do dziecka. Zaraz tez zadzwonilam do weterynarza i poprosilam, aby przyjechal uspać naszą starą sunię. Ledwo oddychała i wiedziałam, że muszę jej ulżyć w cierpieniu. Usnęła zaraz po pierwszym zastrzyku. Tylko później nie wiem co sie stało, nie umiem odpowiedzieć sobie na pytanie "dlaczego?", ale nie zastanawiajac sie długo powiedzialam lekarzowi, aby uspal też sarę. Było mi przykro, ale przed oczami mialam ciagle tą scenę i zaraz wyobraźnia zaczęła mi podsuwać obrazy w stylu "a gdyby tam było twoje dziecko?" nie mogłam ryzykować, że cos takiego mogłoby się zdarzyć. Zadzialalam instynktownie i myśle teraz, że zbyt impulsywnie. Nawet nie zapytalam męża o zdanie. Po prostu kazalam weterynarzowi to zrobić. Weszlismy do kojca razem, najpierw był zastrzyk uspokajający. A sarcia byla taka pogodna i ufna, jakby przed chwilą nie wydarzyło sie nic złego. Patrzyłam na nia do końca. Widzialam jak powoli zasypia, oczywiście nie w budzie, tylko w swoim ulubionym rogu. Potem były dwa zastrzyki i sarci już nie było. Nawet lekarz był bardzo zdziwiony jej zachowaniem, stwierdzil, że gdyby nie krew na podwórku i na niej, nie uwierzyłby, że mogłaby zagryźć kogokolwiek. Oba psiaki zakopalam na posesji, chcialam, żeby zostały z nami. Potem wrócił mąż i dowiedzial sie o wszystkim. Niby zrozumial dlaczego podjęłam taką decyzje, ale powiedział szczerze, że sam by tego nie zrobił, że wolalby sarcie komuś oddać, chocby do kogos znajomego na jakieś gospodarstwo. Teraz oboje chodzimy struci i jacyś przygnębieni, on już wprawdzie nic nie mówi, ale ja ryczę gdzieś po kątach i katuję się zdjęciamy naszej sarci. Przepraszam, za takie rozpisanie. Chcialam to z siebie wyrzucić. Czy zrobiłam dobrze? Czy powinnam byla dac sarci szansę? Dręczę sie tymi pytaniami. Ona nie byla agresywna praktycznie nigdy wcześniej, bo przecież szczekania przez płot do obcych nie mogę jej zarzucać. Była też oczywiście szczepiona przed wścieklizną. Cieczke przechodzila w marcu (stara sunia już nie miała ruji). Nie wiem co mam myśleć już teraz. Tłumaczę sobie tylko, pewnie, żeby sie usprawiedliwić, ze skoro raz zdarzyło sie cos takiego, to kiedyś na pewno by sie powtórzyło. Staralam sie pilnowac, aby synek nie drażnił sarci, nie ciągał za ogon, czy uszy. Ale przecież kiedyś mogłabym tego nie zauważyć, a wtedy - aż boje sie myśleć co mogłoby sie stać. Wiem tylko, że gdyby spróbowala go zaatakowac, nie mialby żadnych szans. Bardzo proszę o odpowiedz na pytanie - czy moja decyzja byla słuszna? Odpowiedź na Pani pytanie jest dość trudna gdyż wymaga ustosunkowania się do wydarzenia, którego się nie było świadkiem. Osobiście nie wiem czy Pani decyzja była słuszna czy też nie i raczej nie w takich kategoriach należałoby ją rozpatrywać. W mojej ocenie wydarzenia są takie: - młodszy pies atakuje starszego - dlaczego? z Państwa opisu wnioskuję, że tego nie wiecie - następuje próba powstrzymania psa - niestety nieefektywna - młodszy pies ponownie atakuje starszego psa - tym razem śmiertelnie - następuje decyzja o uśmierceniu obydwu zwierząt Trudno po czasie wnioskować o bezpośrednich przyczynach ataku młodszej suki na starszą (mogło być ich co najmniej kilka, lub kilkanaście) natomiast co do przyczyn Państwa decyzji: w moim (a więc subiektywnym) odczuciu była ona przede wszystkim emocjonalna, powstała w afekcie na skutek bezpośrednich wydarzeń, których była Pani świadkiem. Dlatego też po czasie, gdy emocje opadły a argumenty bardziej racjonalne doszły do głosu pojawiły się wątpliwości i pytania co do słuszności podjętej decyzji. Niestety to czy ktoś teraz potwierdzi słuszność Pani decyzji, czy też ją zakwestionuje nie zmieni biegu wydarzeń i ich efektu końcowego. Może wnioskiem płynącym z tej sytuacji jest to, aby nie podejmować decyzji (zwłaszcza tych ostatecznych) będąc w emocjach, bez możliwości racjonalnej oceny sytuacji - zwłaszcza jeśli chodzi o zwierzęta, ich zachowania i reakcje - czasami wydające się niezrozumiałe i tak różne od naszych. pozdrawiam www. psychologzwierzat. pl Owczarki niemieckie zaliczane są do grupy ras psów pasterskich i obrończych. Rasa owczarków ma różne pochodzenie. Zostały one wyhodowane przede wszystkim do pędzenia i pilnowania stad zwierząt, głównie owiec. Służyły także do strzeżenia dobytku człowieka. Nieliczni zdają sobie sprawę z faktu, że na początku II wojny światowej plan mobilizacyjny rozwijającej się biurokracji Wermachtu przewidywał, że wszystkie dostępne owczarki niemieckie powinny zostać rozdzielone pomiędzy dowódców jako psy gończe, sanitarne, do wykrywania gazu, obronne i wartownicze. W ten oto sposób wzięła swój początek przymusowa rekrutacja psów użytkowych, w związku z czym omal nie doszło do unicestwienia tej jakże pięknej rasy. Psy musiały walczyć, były wykorzystywane jako żywe bomby, dochodziło do nikczemnych aktów barbarzyństwa dokonywanych na tych zwierzętach. Owczarki niemieckie to psy czujne, wierne, wytrwałe, łatwe do tresury, odporne na niekorzystne warunki bytowe. Może właśnie dlatego stały się łakomym kąskiem dla niemiecki jest najszczęśliwszy wówczas, gdy może cały czas przebywać u boku swojego przewodnika-człowieka, innego psa lub najlepiej drugiego przedstawiciela własnej rasy. Mitem jest stwierdzenie, że do pełnego szczęścia jest mu niezbędny ogromny wybieg. Nic bardziej mylnego, nasz czworonóg będzie czuł się dobrze także w niewielkim jest, aby miał zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu w postaci spacerów. Powinien także brać udział w zajęciach angażujących jego umysł. Owczarki niemieckie dość często nie sprawdzają się w roli samodzielnych stróżów czy też psów łańcuchowych. To zdecydowanie rasa psów, które pozostawione samym sobie bez odpowiedniej opieki i poświęcenia ze strony człowieka zaczynają wykazywać zachowania nerwicowe, stają się także agresywne. Być może nie byłoby tylu przypadków pogryzień, gdyby opiekunowie zachowywali się odpowiedzialnie względem swoich pupili. Jak człowiek potrzebuje powietrza do tego, aby żyć, tak owczarek niemiecki potrzebuje do życia obecności człowieka. Pamiętajmy o tym przyjmując pod swój dach przedstawiciela tejże możemy spotkać się z opinią, że owczarek niemiecki potrafi myśleć. Każdy, kto choć przez chwilę w swoim życiu obcował z tą rasą i obserwował zachowanie jej przedstawicieli w różnorodnych sytuacjach musi zgodzić się z tym niezaprzeczalnym faktem. Jednak błędem jest osąd, że owczarek myśli podobnie jak człowiek. Bardzo często podczas tresury czy też wychowania popełniany jest błąd co do oczekiwania, aby pies postrzegał rzeczywistość z ludzkiego punktu widzenia. Tresura czy też wychowywanie zwierzęcia w oparciu o to oczekiwanie daleko nie zaprowadzi ani tresera, ani opiekuna. Pies nie posiada zdolności abstrakcyjnego myślenia, w związku z czym nie oczekujmy od niego refleksji ani zastanawiania się nad samym sobą. Pies nie posiada samoświadomości, nie jest pamiętliwy jak człowiek. Nie potrafi analizować w pamięci komend i sztuczek wpajanych mu przez przewodnika. Psy "rozumują" na zasadzie skojarzeń, to znaczy bodziec-reakcja. Bodźcem może być wszystko: dźwięk, światło, kształt, ruch, zapach, zmiana ciśnienia powietrza-każdy z tych czynników może występować oddzielnie, lub wszystkie niemieckie, podobnie jak inne psy, są wyczulone na bodźce: zapach, ciśnienie powietrza, smak, ruch. To bodźce wykorzystywane w procesie "myślenia" psa, który przecież nie potrafi myśleć abstrakcyjnie. Jeśli żaden z tych bodźców nie wystąpi, nie możemy spodziewać się reakcji ze strony psa. Szkolenie owczarków niemieckich i w ogóle psów opiera się właśnie na wykorzystaniu drogi: bodziec-reakcja. Wielu z nas zastanawia się, czy u psa występuje poczucie czasu. Otóż nie. Psy nie posiadają poczucia czasu, nie istnieje ani przeszłość, ani przyszłość. Cały czas trwa "teraz". To tak zwany czas teraźniejszy-wydłużony. Jest to odpowiednik ludzkiego określenia "dopiero co", "w tej chwili", "zaraz". Wszystko, co znajduje się poza tym czasem, nie jest dla psa osiągalne, jednakże jego mózg wszystko rejestruje. Pamięć u owczarków niemieckich jest tak zwaną pamięcią błyskową. Aby w umyśle psa zaistniało skojarzenie, zarówno bodziec, jak i wzorzec reakcji pożądanego zachowania muszą nastąpić w tym samym czasie, najlepiej u psów, w tym także u owczarków niemieckich jest tak zwaną pamięcią błyskową. Cóż to oznacza? Otóż to, że aby w psim umyśle doszło do skojarzenia, to zarówno bodziec, jak i wzorzec reakcji pożądanego zachowania muszą nastąpić bezpośrednio po sobie, a najlepiej w tym samym czasie. Bezcelowe i bezsensowne jest więc karcenie psa po godzinie, kwadransie, czy też nawet po pięciu minutach od momentu, gdy coś "przeskrobał". Nie osiągniemy u psa niczego więcej poza dezorientacją. Nasz pies stanie się lękliwy, niepewny siebie, a przecież nie to jest naszym utrwalić skojarzenie, możemy bodziec wzmocnić pozytywnie, na przykład zastosować nagrodę za poprawnie wykonane polecenie (czy też posłuszeństwo wobec zakazu). Możemy także zastosować negatywne wzmocnienie (skarcenie). Powszechnie jednak wiadomo, że lepiej utrwalane są skojarzenia poparte nagrodami. Wyuczone skojarzenie zapisuje się w psiej pamięci, jednak nie jest ono dostępne dla zwierzęcia do momentu wystąpienia bodźca uwalniającego je z głębi umysłu naszego nie posiada zdolności do abstrakcyjnego myślenia, systemu wartości, ani sumienia. Nasz owczarek niemiecki nie potrafi w związku z tym faktem odróżniać dobra od zła. Ważne jest tylko to, co "wolno robić", lub czego "robić nie wolno" aby nie spotkać się z naganą ze strony przewodnika. Pamiętajmy, że nie ma złych psów (choć zdarzają się przypadki niezrównoważeń psychicznych u tychże zwierząt). Owczarki niemieckie pozostawione samym sobie mogą zacząć przejawiać zachowania agresywne lub też wpaść w nerwicę. Nie ma złych psów, są tylko źli i nieodpowiedzialni właściciele, którzy nie potrafili wpoić swoim psom (bądź przez lenistwo, bądź też przez niewiedzę) co wolno robić w ludzkim świecie, a czego nie wolno. Właściciel jest dla owczarka niemieckiego przewodnikiem, pośrednikiem pomiędzy dwoma światami: ludzkim i psim. To od przewodnika zależy, jak będą wyglądały wzajemne relacje pomiędzy psem, a ludźmi. Tylko i wyłącznie przewodnika należy obarczyć odpowiedzialnością za niewłaściwe według ludzkich norm zachowanie jest najlepsze miejsce na psie legowisko? Otóż to bardzo istotny problem. Jeśli mieszkamy z naszym owczarkiem w domu jednorodzinnym i nasz pupil ma przebywać na dworze, powinniśmy przygotować dla niego kojec. Powinien on mieć formę przestronnej zagrody, ok. 17-25 m2. Połowę powinien stanowić materiał termoizolacyjny, druga zaś część powinna być wysypana piaskiem. Istotne jest, aby kojec ogrodzić wysoką, na ok. 2 metry siatką z podmurówką (aby pies nie miał szans zrobić "podkopu"). Koniecznie powinniśmy nasz kojec wyposażyć w solidną budę, na tyle dużą, aby nasz owczarek niemiecki miał możliwość stanięcia w niej w pozycji wyprostowanej. Buda powinna zostać ocieplona na zimę, natomiast otwór wejściowy do niej powinien zostać umieszczony nieco z boku frontu. Często popełnianym błędem jest umieszczanie otworu wejściowego centralnie. Warto zaznaczyć, że kojec powinien stanowić jedynie czasowe, przejściowe rozwiązanie. W żadnym wypadku nie należy przetrzymywać w nim stale naszego owczarka niemieckiego, gdyż negatywnie odbije się to na jego dla naszego owczarka niemieckiego nie powinien mieć ciągłego zastosowania. Jeśli pies będzie spędzał w nim cały czas, ucierpi na tym jego wrażliwa psychika, nasz pupil stanie się nerwowy, zacznie przejawiać zachowania agresywne. Stąd do nieszczęścia już tylko mały krok. Korzystnie jest robić przerwy na karmienie, spacery, okazjonalne ćwiczenia-wszystkie te czynności najkorzystniej dla psiej psychiki jest wykonywać poza kojcem. Nasz pies będzie wówczas bardziej do nas przywiązany, będzie kochającym, zapatrzonym w nas, zadowolonym członkiem naszej rodziny. Bliskie współżycie i współdziałanie z człowiekiem jest dla owczarka niemieckiego niezwykle istotne. Podobnie zresztą, jak kontakt z ludzkim stadem. Zwierzę tylko w taki sposób może zaspokoić własne poczucie bezpieczeństwa oraz przynależności do swego przewodnika. Wzmacnia to u zwierzęcia poczucie pewności siebie, co w efekcie w bezpośredni sposób rzutuje na jego zachowanie nie tylko w stosunku do ludzi, ale też do innych dobrze przemyśleć wybór miejsca odpoczynku dla naszego owczarka niemieckiego, zwłaszcza, jeśli mieszkamy w bloku, lub gdy pies mieszka z nami w domu. Legowisko powinno znajdować się w zacisznym kąciku, nieco zacienionym. Nie może być ono narażone na przeciągi, ani też być zbyt ciepłe (lokalizacja w bezpośrednim sąsiedztwie kaloryfera to rozwiązanie zdecydowanie niekorzystne). Jednocześnie powinno to być miejsce, z którego pies będzie mieć doskonały punkt obserwacyjny na toczące się w domu życie. Przy wyborze lokalizacji powinniśmy wziąć pod uwagę szereg aspektów, najważniejsze jest jednak, aby nasz owczarek niemiecki czuł się dobrze, aby czuł się członkiem naszego domowego "stada" zajmującym odpowiednie miejsce w domowej hierarchii. Gdy wybór odpowiedniego miejsca mamy już za sobą, powinniśmy ustawić tam duży kosz z materacem, lub po prostu sam materac. Zarówno kosze, jak i materace bez problemu możemy nabyć w większości sklepów zoologicznych. Psie legowisko powinno zapewniać pupilowi poczucie bezpieczeństwa, powinno być respektowane przez dzieci i dorosłych, powinno stanowić psi niemiecki to rasa psa odpowiednia dla wszystkich, którzy kochają ruch na świeżym powietrzu. Dla tych, którym nie straszny wiatr, ani zła pogoda. Owczarki niemieckie to psy, które, gdy uzyskają odpowiednie wychowanie, będą potrafiły w pełni zintegrować się z ludzką rodziną (stadem). Staną się oddanym towarzyszem i obrońcą. Owczarki niemieckie są psami wszechstronnie uzdolnionymi, chętnie towarzysza ludziom w każdej wyprawie i podróży. Są wierne, czujne, wytrwałe, łatwe do tresury, odporne na niekorzystne warunki bytowe. Zdecydowanie nie są to psy przeznaczone dla osób poszukujących straszaka czy też żywej zabawki dla dzieci. Biorąc pod opiekę psa tej rasy należy pamiętać, że podobnie jak człowiek potrzebuje powietrza do tego, aby żyć, tak owczarek niemiecki potrzebuje do życia obecności człowieka. Musimy zachowywać się konsekwentnie i odpowiedzialnie względem naszego pupila. Powinniśmy wpajać mu odpowiednie zachowania, gdyż to my - właściciele jesteśmy odpowiedzialni za zachowanie naszego czworonoga, za jego agresję, nerwowość, lęki. Postępujmy mądrze, a zyskamy w naszym owczarku niemieckim wiernego przyjaciela. Wilczur alzacki jest popularny nie tylko ze względu na wyjątkową urodę, ale także z powodu swojej inteligencji. Czy powinieneś jednak określać go takim mianem? Choć to pies bardzo pracowity, szybko się uczy i dlatego z powodzeniem sprawdza się jako pies pracujący: zarówno w policji, wojsku, jak i jako przewodnik osób niewidomych czy ratownik, to nie ma nic wspólnego z wilkiem. Mimo to, poszukując idealnego towarzysza dla swoich dzieci, powinieneś pomyśleć o owczarku alzackim. Jakie ma potrzeby i dlaczego zwany jest również owczarkiem niemieckim? Owczarek alzacki a niemiecki – historia rasy Owczarek alzacki to przejściowa nazwa rasy, którą dzisiaj znamy jako owczarka niemieckiego. Współcześnie wiele osób uważa, że to dwie różne odmiany! Początki owczarka alzackiego sięgają końca XIX wieku – w Niemczech utworzone zostało stowarzyszenie „Phylax”, które zajmowało się hodowlą psów na potrzeby militarne. Celem stowarzyszenia była praca nad połączeniem psa pasterskiego ze służbowym, który byłby ogromnym wsparciem dla policji. Skąd zatem te zawirowania w nazewnictwie? Aby je zrozumieć, musisz poznać całą historię owczarka alzackiego, a ta nie zawsze była kolorowa. Hektor – pies, który zapoczątkował historię owczarka alzackiego W 1899 roku Max von Stephanitz oraz Artur Mayer w Karlsruhe pojechali na wystawę psów. Zainteresował ich pies, który nie był zgłoszony na wystawę – Hektor. Swoim wyglądem przypominał wilka, a pracował w charakterze psa pasterskiego. Panowie odkupili go od właściciela i rozpoczęli hodowlę owczarków niemieckich. Dokładnie taką nazwę otrzymała rasa, nad którą rozpoczęto pracę – owczarek niemiecki, a jej protoplastą został właśnie Hektor. Dlaczego zatem zaczęto określać go mianem owczarka alzackiego? Trudna historia owczarka niemieckiego Historia owczarków niemieckich miala swoje trudne momenty podczas II wojny światowej. Przedstawicielka tej rasy – Blondie – była ulubionym psem Adolfa Hitlera i to na niej wypróbowano truciznę, od której miał umrzeć przywódca rzeszy. Jej historia nie skończyła się dobrze, podobnie jak dla wielu innych psów, które brały udział w tych tragicznych wydarzeniach. Naziści wykorzystywali również owczarki niemieckie do swojej propagandy – owczarek niemiecki miał uchodzić za psa czystego rasowo, był zatem idealnym towarzyszem dla ówczesnego Niemca. Psy tej rasy były wykorzystywane przez SS do gnębienia więźniów obozów koncentracyjnych, jak i służyły w Wermachcie, jako psy żołnierskie. Pochodzące z Alzacji owczarki stały się synonimem psów nazistowskich. Owczarek niemiecki – alzacki rodowód To właśnie wykorzystywanie psów przez Wermacht i SS w II wojnie światowej było powodem zmiany nazwy rasy. Związek kynologiczny zdecydował się na owczarka alzackiego, co nawiązywało do pochodzenia Hektora – miasta z pogranicza Alzacji. Poprawność polityczna sprawiła, że przez długi czas popularny dzisiaj owczarek niemiecki nosił miano owczarka alzackiego. Błędne jest natomiast określenie tej rasy mianem „wilczur alzacki” – nazwa wilczur zarezerwowana jest jedynie dla psa pochodzącego z Holandii, który ma domieszkę krwi wilka. Próżno szukać u popularnego owczarka. Dlaczego wiele osób myśli, że owczarek alzacki i niemiecki to dwie różne rasy? Zawirowania związane ze zmianą nazwy po II wojnie światowej sprawiły, że niektóre hodowle nadal utrzymywały nazwę owczarek niemiecki, podczas gdy część zdecydowała się używać nazwy owczarek alzacki. Pomimo, że linie nosiły różne nazwy, wzorzec, jak i pula genetyczna były w zasadzie takie same, co świadczyło o tym, że jest to ta sama rasa. Dopiero niedawno wszystkie hodowle powróciły do przedwojennego nazewnictwa. Alzacki owczarek – filmowy gwiazdor Owczarek niemiecki – alzacki to bardzo popularna i charakterystyczna rasa psów. Znasz je nie tylko ze spacerów, ale przede wszystkim z filmów. Ponieważ to psy, które odznaczają się ogromną inteligencją, bardzo łatwo jest je szkolić – to sprawia, że nadają się także na aktorów. W ten sposób owczarek alzacki stał się gwiazdą. Przedstawiciele tej rasy występowali w serialach Komisarz Rex czy Czterej Pancerni i Pies. Również i Hollywood pokochał owczarki alzackie, zatrudniając je do filmów policyjnych, w których grały główne role, jak choćby w K-9. Charakterystyka rasy owczarka alzackiego Alzacki owczarek występuje w dwóch odmianach sierści: krótkowłosej i długowłosej. Charakteryzują się sylwetką z opadającym zadem pod kątem 23 stopni. Mają czarny nos, oczy migdałowe, ciemne, średniej wielkości uszy, spiczaste – stojące. Najbardziej pożądany i popularny jest owczarek alzacki czarny podpalany. FCI dopuszcza jednak jeszcze inne umaszczenia: czarne jednolite;szare jednolite;płowe z czarnymi końcówkami włosa okrywowego;płowe z czarnym grzbietem i pyskiem. Jak dobrze zająć się owczarkiem alzackim? Alzacki owczarek jest psem odznaczającym się ogromną inteligencją, dlatego należy zapewnić mu bodźce, dzięki którym będzie mógł stale się uczyć. Ważne jest szkolenie – młode psy warto zapisać do psiego przedszkola, gdzie nie tylko zapoznają się z innymi czworonogami, ale przede wszystkim nauczą się podstawowych komend. Psie przedszkole jest także świetnym sposobem na edukację właściciela – jeśli nie masz pewności, jak dobrze zająć się swoim psem, podczas regularnych spotkań poznasz wszystkie tajniki jego wychowania, a także zrozumiesz jego język. Dobry trener pokaże ci też ćwiczenia, które możesz wykonywać ze swoim pupilem w domu. Szkolenie owczarka alzackiego Aby pies był posłuszny, niezwykle ważne jest jego szkolenie – nie inaczej jest z psem rasy owczarek alzacki. Szczeniaki wymagają nauki, dzięki której cały czas rozwijają swoją inteligencję. Aby jednak była ona naprawdę przyjemna, potrzebne jest odpowiednie podejście! Owczarek alzacki bardzo szybko przyswaja wiedzę i uczy się komend, jeśli ma zapewnione odpowiednie bodźce – to przede wszystkim system nagród w postaci smaczków. Decydując się na adopcję lub kupno owczarka niemieckiego, koniecznie zapoznaj się z metodą 12 kroków – dzięki niej zyskasz zaufanie swojego pupila, a cały proces szkolenia będzie świetną zabawą dla waszej dwójki! Zastanawiasz się, dlaczego w tej metodzie nie stosuje się kar? Psy, które są jej poddawane często stają się agresywne – to też powód, dla których nie powinno ich być w szkoleniu. Jak pielęgnować owczarka alzackiego? Owczarek alzacki jest stosunkowo łatwy w pielęgnacji. Należy regularnie go czesać – najlepiej 2–3 razy w tygodniu. Owczarek alzacki długowłosy jest nieco bardziej wymagający. Należy pamiętać o tym, aby od czasu do czasu przyciąć mu skołtunioną sierść, szczególnie w okolicach uszu i ogona. Ważne jest także przycinanie zbyt długiej sierści między poduszkami zimą, gdyż zbierający się tam śnieg może przysparzać zwierzęciu bólu. Od czasu do czasu wykąp psa. Owczarek alzacki kąpiele znosi bardzo dobrze, a ta forma pielęgnacji pozwoli na wypłukanie z sierści piachu i brudu, który gromadzi się przy skórze. Opieka weterynaryjna i kontrole są kluczem do dobrego zdrowia owczarka alzackiego Specyficzna budowa ciała sprawia, że rasa ta jest narażona na problemy z kręgosłupem. Owczarek alzacki ma również problemy ze stawami, dlatego regularna kontrola weterynaryjna jest w jego przypadku wyjątkowo ważna. Ponieważ są to psy dość ciekawskie, warto zaszczepić je także przeciwko typowym chorobom wirusowym, które mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie twojego pupila. Regularne badania oraz profilaktyka sprawią, że choroby zostaną wykryte znacznie wcześniej, a sam koszt leczenia będzie znacznie mniejszy. Dieta owczarka alzackiego Owczarek alzacki nie jest psem łakomym, ale jego dieta zależna jest przede wszystkim od trybu życia. Jeśli twój pupil jest aktywny, będzie potrzebować zdecydowanie bardziej kalorycznych posiłków. Aby nie doszło do skrętu kiszek (co jest niestety dość poważnym problemem u tej rasy psów), musisz pamiętać, by nie karmić psa bezpośrednio po wzmożonej aktywności ani na chwilę przed nią. Porcje lepiej jest też podzielić na mniejsze i karmić psa kilka razy dziennie. Wszelkie wątpliwości związane z żywieniem owczarka alzackiego skonsultuj z psim dietetykiem – pomoże ci on w zbilansowaniu diety pupila. Udzieli też niezbędnych wskazówek, jeśli zechcesz przejść na BARF. Owczarek alzacki – służbista i kochany towarzysz w jednym Ogromna inteligencja owczarków alzackich sprawia, że te psy świetnie odnajdują się w służbie człowiekowi. Wywodzące się od psów pasterskich owczarki sprawdzają się w roli psów tropiących – nie tylko pomagają pracownikom służby celnej w znalezieniu narkotyków czy broni, ale świetnie też radzą sobie w odnajdywaniu zaginionych osób. Bardzo mocno wyostrzony węch powoduje, że owczarek alzacki jest dobrym psem ratownikiem, który podążając za zapachem człowieka, doprowadza odpowiednie służby do osób znajdujących się w zawalonych budynkach czy jaskiniach. Pies przewodnik – owczarek alzacki pomaga ludziom Choć w większości przypadków psem przewodnikiem jest golden retriever, w tej roli sprawdza się także owczarek alzacki. Jest on bardzo cierpliwy, ale też i pokorny – odpowiednio wyszkolony nie będzie podatny na zaczepki, a tempo dopasuje do osoby, którą się opiekuje. Ta cierpliwość pozwala mu także prowadzić dogoterapię, dzięki którym osoby z zaburzeniami sensorycznymi powoli uczą się świata i budują zaufanie ze zwierzęciem. Alzacki owczarek – towarzysz na dobre i na złe Poszukując psa, który byłby oddany i który zająłby się dziećmi, koniecznie zwróć swoją uwagę na owczarka alzackiego. To pies, który za wszelką cenę będzie bronił swojej rodziny, nawet jeśli sam straciłby podczas walki życie. Jednocześnie jest niezwykle łagodny, dlatego odnajdzie się w domu z małymi dziećmi, dla których stanie się towarzyszem zabaw i opiekunem. Hodowla owczarka alzackiego Owczarek alzacki jest dzisiaj znany jako owczarek niemiecki i takiej też hodowli powinieneś szukać. Decydując się na kupno psa tej rasy, zwróć uwagę na przynależność hodowcy do ZKWP lub FCI – dlaczego to takie ważne? Popularność tej rasy sprawia, że istnieje wiele pseudohodowli. Psy, które się tam rodzą, są szkolone poprzez stosowanie kar, co może prowadzić do wybuchów niekontrolowanej agresji. Pseudohodowle nie dbają również o podstawowe potrzeby oraz zdrowie zwierząt, dlatego psy z takich miejsc narażone są na wiele chorób, które mogą skończyć się przedwczesną śmiercią. Szczeniaki od początku są uczone również agresji. Emerytowany owczarek alzacki Wielu przedstawicieli tej rasy po odbyciu służby – zarówno w policji, jak i służbie celnej czy wojsku – przechodzi na emeryturę. Nie zawsze oficer, który się nim zajmował, może go przyjąć, dlatego też owczarki alzackie na emeryturze oddawane są do adopcji. Choć to starsze psy, są bardzo dobrze wyszkolone, a za swoją ciężką pracę zasługują na godną starość – zamiast kupować szczeniaka, przemyśl czy na początek nie wolałbyś przyjąć pod swój dach zasłużonego oficera! Owczarek alzacki – podsumowanie Owczarek alzacki to przejściowa nazwa owczarka niemieckiego, której geneza sięga czasów z okresu II wojny światowej. To rasa psa, która zaskarbiła sobie sympatię człowieka dzięki ogromnej inteligencji i wierności. Owczarki alzackie z powodzeniem służą zarówno w policji, wojsku, służbie celnej, jak i pomagają ratownikom w poszukiwaniu osób zaginionych. Trudno dzisiaj wyobrazić sobie patrolowanie granic czy poszukiwania bez udziału tych czworonogów. Widzimy je w końcu nie tylko podczas spacerów, lecz znamy przede wszystkim jako gwiazdorów srebrnego i złotego ekranu. Ich sława i popularność związana jest także z niezwykłą łagodnością, dzięki której stają się niezastąpionymi towarzyszami – członkami rodzin. Jeśli szukasz psa, który będzie twoim najlepszym przyjacielem, owczarek alzacki czeka na ciebie! Inteligentny, pogodny i całkowicie zaangażowany w stawiane przed nim zadania - owczarek australijski (australian shepherd) to średniej wielkości rasa, mało popularna w Polsce, ale zdecydowanie częściej spotykana na zachodzie Europy. Przedstawiciele tej rasy psów są bardzo temperamentni i wymagają sporej dawki ruchu. I choć owczarki australijskie mają miłe usposobienie i są przyjaźnie nastawione do znanych sobie ludzi - wymagają doświadczonego opiekuna. Nieumiejętne wychowanie owczarka australijskiego może poskutkować pupilem, który sprawi niejeden kłopot. Co warto wiedzieć o tych pięknych, oryginalnych psach?Spis treści Charakter i osobowość Dla kogo ta rasa będzie odpowiednia? Zdrowie psów rasy owczarek niemiecki Żywienie - czym karmić owczarka niemieckiego? Pielęgnacja Historia i wzorzec rasy Wygląd Ciekawostki Charakter i osobowość Nie sposób nie zacząć opisu tego psa od jego niezwykłej uniwersalności. Owczarek niemiecki poradzi sobie z wieloma zadaniami i próżno szukać psa innej rasy, który byłby w stanie sprawdzić się w tak wielu dziedzinach. Początkowo wykorzystywano go tylko jako psa pasterskiego, jednak dzisiaj owczarek niemiecki to także doskonały pies-policjant, który wykazuje się wyjątkową inteligencją, zwinnością i umiejętnościami węchowymi. Wspaniale sprawdza się również w roli ratownika, a także psa-terapeuty, który potrafi pracować z osobami mającymi różne schorzenia. Owczarki niemieckie wykorzystuje się również jako przewodników dla osób niedowidzących. Są niezwykle podatne na szkolenia i bardzo szybko uczą się nowych rzeczy. Nic zatem dziwnego, że rasa jest uznawana za najbardziej znaną rasę użytkową na świecie. Przyjaciel rodziny Choć owczarek niemiecki to rasa pracująca, rewelacyjnie sprawdzi się także jako członek rodziny. Można go również zaprosić do domu, w którym mieszkają dzieci. Trzeba jednak pamiętać, że to pies, który potrzebuje sporej dawki ruchu. Jest aktywny i lubi być angażowany w różnego rodzaju zadania. Aby prawidłowo pielęgnować jego psychikę należy mu takie aktywności zapewniać. Owczarek niemiecki, którego potrzeby fizyczne i intelektualne się zaniedba, może rozwijać nieprawidłowe dla rasy zachowania. Jeśli jednak pies ma zapewniony ruch, a także rozrywki, które angażują go umysłowo - uwypukla się jego cudowny charakter. Będzie wówczas najlepszym przyjacielem, a także najwierniejszym obrońcą całej rodziny. Relacje owczarka niemieckiego z dziećmi Psy tej rasy są z reguły wobec dzieci cierpliwe i łagodne. Wiele jednak zależy od relacji, jaką między nimi kształtują dorośli. Nie wolno zapominać o tym, że owczarki niemieckie należą do dużych psów i z racji swoich gabarytów są w stanie zrobić - nawet niechcący - krzywdę dziecku. Co więcej, maluch musi wiedzieć, że zwierzę nie jest zabawką i trzeba do niego podchodzić w odpowiedni sposób. Warto także pamiętać o tym, że owczarek niemiecki to pies silny i szybki, trudno dotrzymać mu kroku. W związku z tym dzieci nie powinny wyprowadzać go na spacer, może się to okazać niebezpieczne dla obu stron. Owczarki niemieckie dla osób starszych? Pies rasy owczarek niemiecki wykorzystywany jest w pracy z osobami niedowidzącymi, wśród nich często są starsi ludzie. Jednak wówczas to pies specjalnie szkolony. Do takich szkoleń wybiera się osobniki o odpowiedniej psychice. Takie psy mają predyspozycje do pracy ze starszymi ludźmi. Jeśli natomiast senior oczekuje od swojego pupila towarzystwa, ale również niezbyt wymagających czynności związanych z opieką i pielęgnacją - owczarek niemiecki nie będzie dobrym wyborem. To pies bardzo aktywny, który musi się wyżyć, by móc szczęśliwie funkcjonować w rodzinie. Ofiara własnej popularności Czasem można usłyszeć o przypadkach agresji wśród owczarków niemieckich. Zdarza się również, że wykazują się nieposłuszeństwem wobec opiekuna. Tego typu zachowania są nieprawidłowe dla rasy, ale często związane z błędami człowieka. Nie tylko w wychowaniu, ale również w hodowaniu. Popularność rasy sprawia, że intratny biznes w hodowli widzą także nieodpowiedzialni ludzie. Rozmnażają oni osobniki, które wykazują nieprawidłowe cechy charakteru lub też mają problemy zdrowotne. Może się to później przełożyć na zachowanie psa, ponieważ genetykę ciężko oszukać. Dlatego tak ważne jest, by kupować psa wyłącznie w dobrej, odpowiedzialnej, legalnej hodowli. Dla kogo rasa będzie odpowiednia? Wady i zalety owczarków niemieckich Zalety: bardzo inteligentny, szybko się uczy doskonale radzi sobie z wieloma zadaniami wierny każdemu członkowi rodziny można uprawiać z nim sport dobrze wychowany akceptuje inne zwierzęta Wady: dużo szczeka wymaga dużej dawki ruchu i ciągłego angażowania go umysłowo gubi dużo sierści Zdrowie psów rasy owczarek niemiecki Owczarki niemieckie są raczej zdrowe i odporne. Nie straszne im niskie temperatury, całkiem dobrze radzą sobie również w gorące dni. Oczywiście opiekun nie może zapominać o tym, by zapewnić psu dostęp do czystej i świeżej wody. Główną typową dla rasy chorobą jest dysplazja stawów biodrowych. Choruje na nią dzisiaj większość dużych ras psów, jednak po raz pierwszy stwierdzono tę chorobę właśnie u owczarków niemieckich. W zachowaniu psich stawów w dobrej kondycji ważna jest profilaktyka - bezpieczna forma ruchu, unikanie skakania w nienaturalnych pozycjach, a także odpowiednia suplementacja. Oczywiście pomoże również kupno psa w dobrej hodowli, gdzie rodzicom szczeniaka wykonuje się nie tylko RTG stawów biodrowych, ale również stawów łokciowych. Ile żyje niemiecki owczarek? Przeciętna długość życia psów rasy owczarek niemiecki to 9-13 lat. Żywienie - czym karmić owczarka niemieckiego? Aby Twój owczarek niemiecki był zdrowym psem - trzeba wdrożyć odpowiednią dietę. Zdecydowanie łatwiej będzie to zrobić, jeśli ustalisz, jaki jest poziom aktywności Twojego psa. Im więcej ruchu i ćwiczeń w ciągu dnia - tym większe zapotrzebowanie na białko. Dieta każdego owczarka niemieckiego powinna się składać przede wszystkim z mięsa. Najlepiej sprawdzi się tutaj BARF, czyli kawałki surowego mięsa przygotowane dla psa. Dobrze swoją rolę spełni także karma sucha lub mokra z wysoką zawartością białka (mięso - ok. 65-75%), a także warzyw i owoców. Odpowiednio zbilansowana dieta pomoże utrzymać stawy w dobrej kondycji na dłużej. Unikaj podawania psu produktów, które mogą mu zaszkodzić, tj. przede wszystkim produktów zbożowych. Najlepiej, by zboże nie było składnikiem karmy, którą wybierzesz dla swojego pupila. Ludzkie jedzenie również nie jest dobrym pomysłem, a zwłaszcza czekolada, winogrona czy mocno przyprawione dania. Mogą bardzo negatywnie wpłynąć na zdrowie owczarka niemieckiego. Pies tej rasy powinien otrzymywać również suplementy, które wspomogą jego stawy. Warto podawać mu glukozaminę i chondroitynę. Polecane karmy dla owczarka niemieckiego: Genesis Shallow Land karma półwilgotna z jagnięciną 11,79kg ROYAL CANIN German Shepherd Adult karma sucha dla psów dorosłych rasy owczarek niemiecki 11kg ROYAL CANIN German Shepherd Puppy karma sucha dla szczeniąt do 15 miesiąca, rasy owczarek niemiecki 12kg DLA PSA / KARMA DLA PSA / KARMA DLA PSA Z DUŻĄ ZAWARTOŚCIĄ MIĘSA Pielęgnacja Pielęgnacja rasy owczarek niemiecki jest dość łatwa. Należy się tu głównie skupić na zadbaniu o sierść pupila - niezależnie od tego, czy jest to owczarek niemiecki krótkowłosy, czy owczarek niemiecki długowłosy. Wyczesywanie psów dwa razy w tygodniu powinno przynieść pozytywny rezultat, ponieważ w domu będzie znacznie mniej fruwającej luzem sierści. Nie jest wskazane zbyt częste kąpanie owczarków niemieckich, powinno się to robić tylko wtedy, gdy zajdzie taka potrzeba. Bardzo istotne jest, by podczas kąpieli używać kosmetyków przeznaczonych dla zwierząt. Pamiętaj także o tym, by nie wychodzić z mokrym psem na dwór, jeśli na dworze jest zimno. Psy przyzwyczajone do domowej temperatury mogą przeziębić się na dworze, jeśli mają mokrą sierść. Owczarki niemieckie są na tyle aktywne, że najczęściej same radzą sobie ze ścieraniem pazurów. Jeśli jednak z jakiegoś powodu wyrosną one za długie i pies nie jest w stanie efektywnie ich zetrzeć - należy je przyciąć. Może w tym pomóc lekarz weterynarii. Monitoruj również stan uzębienia swojego pupila. Sprawdzaj, czy na zębach nie osadza się zbyt duża ilość kamienia - większość psów ma z tym problem. Podawanie specjalnych przekąsek nieco go zredukuje. Historia i wzorzec rasy Pierwsze wzmianki o psach, które bardzo przypominały owczarki niemieckie pochodzą z VII wieku. Mowa wówczas o owczarkach, które zajmowały się głównie strzeżeniem owiec, choć już wtedy wykorzystywano je do różnych zadań. Niemiecki owczarek, którego znamy dziś - pojawia się w XIX wieku. Hodowlę celową rasy rozpoczął wówczas Max von Stephanitz. Pierwszym, oficjalnie wpisanym do księgi hodowlanej Związku Owczarka Niemieckiego psem był Horand von Grafrath. Wraz z suczką Mari von Grafrath stworzyli pierwszą linię hodowlaną owczarków niemieckich. Założycielowi rasy przyświecał jasny cel - wyhodowanie psów, które będą wszechstronne, inteligentne i oddane człowiekowi. Wygląd Warto wiedzieć, że wykształciły się dwie linie hodowlane owczarków: uszlachetniająca i wydajnościowa. Jest to związane ze sporem hodowców na temat budowy psa. Wcześniejsze owczarki były smuklejsze, szybsze, z mniejszą muskulaturą. Obecne owczarki są dużo większe, a ich charakterystyczną cechą są mocno opadające plecy. To właśnie linia uszlachetniająca. Linia wydajnościowa natomiast bardziej nawiązuje do tego, jak wyglądał owczarek niemiecki na początku swojej historii. Samce osiągają w kłębie wysokość do 65 centymetrów, natomiast suczki do 60. Tym samym owczarek niemiecki to przedstawiciel zarówno ras średnich, jak i dużych. Budowa owczarka to smukłe ciało z lekką muskulaturą, klinowata głowa z prostą kufą, a także uszy sterczące do góry. Warto wiedzieć, że u szczeniąt są oklapnięte, stają do góry u psów w wieku około 8-10 tygodnia życia. Istnieją dwa rodzaje owczarków niemieckich: długowłosy oraz krótkowłosy. Najczęściej występujące umaszczenia to czarno-brązowy, czarno-żółty lub czarno-szary. Co ciekawe, czasem trafia się szczenię, które jest białe, jednak uważa się je za niewłaściwe i nie rozmnaża dalej. Ciekawostki Owczarek niemiecki na jakiś czas zmienił swoją nazwę na owczarek alzacki. Choć jego ojczyzną w istocie są Niemcy - chciano usunąć określenie "niemiecki" po tym, jak zakończyła się II wojna światowa. Złe skojarzenia z tym krajem - głównym agresorem, którego oskarżano o wywołanie ogólnoświatowego konfliktu - spowodowały, że te psy przez jakiś czas nazywano inaczej. Pierwotną nazwę owczarek odzyskał dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych i ponownie stał się owczarkiem niemieckim. Dziękuje za Wasze odpowiedzi, pozwolę sobie na małe sprostowanie. Moja sunia nie ma problemu z wykonywaniem poleceń w warunkach czy to domowych, czy to gdziekolwiek indziej poza domem i bez znaczenia na miejsce, czas itd. Czy to jest otoczenie ruchliwej ulicy gdzie masa ludzi się przetacza, pełno samochodów i wszystkie co można uznać za rzeczy rozpraszające - wydam komendę reakcja jest natychmiastowa. Problem pojawia się tylko i wyłącznie w przypadku pojawienia się innego psa. Suczka od szczenięcia miała kontakt z innymi psami. Przyszedł pewien moment - ni z tego ni z owego - gdzie zamiast radośnie bawić się z innymi psami zaczęła zachowywać się jak to opisałem na początku. Szkolenie i socjalizacja - owszem była, trwa nadal. Zmian w zachowaniu - brak, a czasami mam wrażenie, że jej negatywne zachowanie się - z całym szacunkiem dla Ciebie, ale sunia zna, rozumie i wykonuje natychmiastowo komendy: siad, zostań, waruj, noga, do mnie, równaj. Wydaję komendę i na dobrą sprawę zanim skończę mówić sunia robi to co się od niej oczekuje. Jak pisałem na początku - wszystko się zmienia w momencie pojawienia się innego psa. W tym momencie wygląda to tak, jakby włączała się inna osobowość i koniec. Żadnej reakcji na cokolwiek. Ze smakołykami w opisany przez Ciebie sposób również próbowałem. Ze smakołykami, nagrodą w postaci piłki czy patyka (uwielbia aportować) - w opisanych przeze mnie sytuacjach - gardzi jakimikolwiek smakołykami, już nawet próbowałem z kawałkiem szynki, kiełbasy - nawet nie spojrzy na nie. Z patykiem bądź piłką - jeśli nawet weźmie do pyska to momentalnie wypluwa i nie jest - na początek chciałbym żeby jej zachowanie w stosunku do innych psów hmm..nie wiem jak to nazwać - spokojne, żeby nie miała misji "zabić wszystko co się rusza i na drzewo nie ucieka". Ale docelowo chciałbym żebym mógł w adekwatnych warunkach puścić ją ze smyczy i aby mogła bawić się z innymi psami. Dodam jeszcze, że jest kilka psów - które sunia w 100% toleruje - bawi się z nimi i nie ma żadnego problemu z kontaktami z nimi. Cieszy się na ich widok, rwie się do zabawy. Ale to dosłownie tyczy się 3 psów - jeden york, drugi kundelek i trzeci to mieszaniec owczarka oraz huskiego. Więc zostrzał gabarytowy jest duży i jak widać nie ma dla niej znaczenia. Ponadto - na szkoleniach gdzie na terenie zamkniętym przebywa w towarzystwie wielu różnych psów - również nie ma problemu. Jest spokojna i reaguje na komendy za zawołanie. Myślałem, że problem tkwi we mnie - że na szkoleniach pod okiem trenerów, na zamkniętym terenie ja jestem spokojny, że jesteśmy w dobrych, doświadczonych rękach i nic złego się nie stanie, a idąc samemu z nią na spacer, gdzieś mam w sobie niepokój, nerwy itd. i sam wywołuje u suni poczucie niepewności, rozdrażnienia itd. Więc również mocno pracowałem nad sobą. Obecnie wychodząc z nią na spacer jestem spokojny, opanowany. Nie idę z myślą "o Boże żeby tylko nie było innego psa". Zmian w zachowaniu psa - zero.

owczarek niemiecki agresja do ludzi